Herşey kızımın doğumuyla
başladı...Bir milattı doğumu...Artık özgür bir deli değildim ve yerleşik
düzene geçmeliydim...Düzen tam yerleşirken baktım ki darmadağın olmuşum ben...Sonra alarm zilleri başladı çalmaya...Hiç birşeye
yetişemez oldum birden...
Derken terapide buldum kendimi...beni tanımayan bir yabancıya anlatıyordum her türlü özelimi...o
an için iyi gelmişti...koyduğu teşhis de pek şık idi...Mükemmeliyetçi imişim meğersem...Tüm sorun bundan ibaret...bir kaç gün mutlu gezdim, uzman eliyle çizilen yolda...
Çok uzun sürmedi mutluluğum çünkü nafileydi yolcuğum...Derken kardeşim yetişti imdadıma...Birşeylerle uğraş dedi bana...Bir de "Zagor" yüzüğü edin dedi...Hatırlamak için kendini...
İşte böyle başladı serüvenim...Hobiyle terapim...
Gece olup da ele etek çekilince, başlıyor benim mesaim...
2 yorum:
ne güzel bir yazı olmuş, gönlünüze sağlık:) hoşgeldiniz aramıza.
Ah be Deli Anne, iyiki buldunuz beni...
Ben nasıl haberdar olmamışım benim gibi başka deli annelerinde varlığından.
Şimdiden daha iyi hisstemeye başladım :) Bir tek ben değilmişim "Deli Anne" olan.
Büyük bir keyifle sitenizi hatmediyorum ve inanın yazmasaydım ben de çıldıracaktım.
Lütfen hep deli kalın....
Yaşasın Alternatif Anneler............:))
Yorum Gönder