Dedemlerin bahçede horozdan kaçamayıp gagalanan sen olurdun...
Halamın odasına çıkan tahta merdivenlerde yakalanma korkusuyla düşense ben olurdum...
O kayısı ağacı ne kadar yüksek gelirdi bize...tahta kamalarımız elimizde savaşırdık o canavarla...
Bayramlarda bize yeryatağı yapılırdı...sonra o cızırtılı koca radyodan Barış Manço'nun "bugün bayram" diyen sesiyle uyanırdık... Ama artık Bayram değil ve sen uyanmayacaksın...
İlk gençlik dönemlerimizde tek tartışma konumuzdu "tek tarafa kahkül iki yana kahkül "...
Headbang yapıp boynumuzu iki gün oynatamaz hale geldiğimiz de bir Bayram günüydü...
Daha o yıllarda karar vermiştin sahneye çıkmaya... İstediğin yolda da yürüdün...
"büyüklerimizin (!)" çocuklukları bizi ayrı düşürmüş olsa da...
zihinlerimizde sadece güzel anılar kaldı... Hiç kötü anı biriktiremeye vaktimiz olmadı...
Nur içinde yat kuzen... Mekanın cennet olsun...
Not: biliyormusun benim kızımın adı da DENİZ...
Selamlar
DUDU KUŞU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder